- abruptus
- abruptus, a, um
part. passé de abrumpo.
[st2]1 [-] détaché violemment, séparé; escarpé, abrupt, qui est à pic.
[st2]2 [-] inaccessible par le caractère, difficile, intraitable, inabordable.
[st2]3 [-] brisé entièrement, rompu, interrompu, abandonné.
- abruptae ripae, Plin.-jn. : rives escarpées.
- abrupta saxa, Tac. : rochers inaccessibles.
- abrupta contumacia, Tac. An. 4, 20 : une obstination roide.
- abruptus homo, Treb. : homme inabordable.
- abruptae nubes, Virg. : nuages déchirés (par les éclairs).
- abruptum conjugium, Cat. : mariage rompu.
- abrupto sidere (sole) : le soleil étant caché ([interrompu]).
- abrupta studia, Quint. : études abandonnées.
- sibilus abruptus, Plin. : sifflement saccadé.
- abruptus sermo : style haché.
- cf. Sen. Contr. 2, pr. 2; Sen. Ep. 114, 1; Quint. 4, 2, 45 ; 12, 10, 80.
* * *abruptus, a, um part. passé de abrumpo. [st2]1 [-] détaché violemment, séparé; escarpé, abrupt, qui est à pic. [st2]2 [-] inaccessible par le caractère, difficile, intraitable, inabordable. [st2]3 [-] brisé entièrement, rompu, interrompu, abandonné. - abruptae ripae, Plin.-jn. : rives escarpées. - abrupta saxa, Tac. : rochers inaccessibles. - abrupta contumacia, Tac. An. 4, 20 : une obstination roide. - abruptus homo, Treb. : homme inabordable. - abruptae nubes, Virg. : nuages déchirés (par les éclairs). - abruptum conjugium, Cat. : mariage rompu. - abrupto sidere (sole) : le soleil étant caché ([interrompu]). - abrupta studia, Quint. : études abandonnées. - sibilus abruptus, Plin. : sifflement saccadé. - abruptus sermo : style haché. - cf. Sen. Contr. 2, pr. 2; Sen. Ep. 114, 1; Quint. 4, 2, 45 ; 12, 10, 80.* * *Abruptus, Participium et nomen: vt Abrupta loca, Lieux desrompus et desvoyez, gastez, esquels on ne peult monter ne descendre, comme haults rochiers, et semblables lieux.\Sermo abruptus, siue abrupta oratio, quae caret exordio: quales sunt orationes patheticae et concitatae. Macrob. Un propos sans preambule, qui n'est point continué et ne s'entretient point avec ceuls de devant.\Studia abrupta. Quintil. Rompuz du tout.
Dictionarium latinogallicum. 1552.